Vakantie voor de blikopeners

We zijn een weekje op vakantie naar het verre oosten (van Nederland) geweest. Dat was een rustige week met heerlijk weer, het zonnetje scheen vaak en de omgeving was prachtig. Van 's ochtends tot 's avonds gaven de vele vogels vanuit de bomen en struiken fluitconcerten. Je hoefde alleen maar te luisteren vanuit je luie stoel.

Het was een week zonder haren op de trui, waar je een pen kon laten liggen zonder dat Duke hier mee aan de haal ging, de kattenwekker ging niet af om half zeven, dus geen Duke die: 'miauw, ik wil voer, voer, voer!' riep. Maar ook geen spinnende kat op schoot of een knipoog van Puck.

In het kattenpension vermaakten Duke en Puck zich goed. Ze komen hier al van jongs af aan en kennen de weg in hun binnen- en buitenkennel. Dit keer was er alleen geen Joep meer die 'jongens ik heb alles bekeken, relax, alles is goed' bromde. Dus na een korte blik van verstandhouding nam Duke deze taak op zich. 

Toen we de katten gisteren ophaalden, troffen we ze zo aan: na het horen van onze stemmen hadden ze geen zin om mee te gaan en hadden ze zich verstopt. Na een lange zoektocht hebben we ze toch gevonden en lieten ze zich, onder luid protest, in de reismand zetten. 

Thuis gekomen klommen ze in het klimtoestel, liepen naar buiten en snuffelden aan elke struik, zelfs de zolder kreeg een bezoek. Daarna vielen ze in slaap, een diepe slaap. Want slapen in je eigen huis, dat is toch wel heel fijn.

#mainecoonkwartet