Wat een type!

Afgelopen woensdag waren we bij de dierenarts met Dottie, want ze wilde niet eten en dat is niets voor haar. Ze lag alleen maar op schoot en in de mand, ging niet meedoen met apekooien en ze was ongewoon stil. Je zag in één oogopslag dat ze zich ellendig voelde. Overigens was het daardoor heerlijk rustig in huis, dat dan weer wel, maar het klopte niet.

Na een consult, twee injecties, een antibioticakuur en een pleister op de hand van de blikopener mocht ze weer naar huis. Madame vond de injectie zo afschuwelijk dat ze in de hand van haar baasje had gebeten. Ondanks dat ze zich ellendig voelde, kon ze nog goed van zich afbijten, letterlijk. 

Een uur later wilde ze wat eten, een uur later weer en de keren daarna mocht ze telkens 10 brokjes hebben. 's Avonds constateerde wij dat ze al aan de beterende hand was. 

Vanochtend was ze ouderwets aan het apekooien, we hoefden er niets voor te doen. Ze stoeide met Daisy, klom in de stoel en sloofde zich uit op het klimtoestel, onderwijl roepend: 'ladies and gentleman, I'm back!'

Zucht.