Weg rust, hallo chaos

Vijf dagen terug werden de Double Dee's in een reismandje naar dit huis gebracht. Daisy sprong als eerste uit het mandje en liep over de tafel. Na een paar seconden wilde ze de rest van de woonkamer inspecteren en ze liep, onbevangen, naar de bank. Ze zag Duke staan, snufte aan zijn neus, hij snufte terug en ze liep verder. Wij keken verbaasd naar deze dappere dame die zo onbevangen haar nieuwe huis verkende. Dottie volgde al snel. Monique, de dame van de cattery, lunchte mee en samen keken we met veel 'ooooh's en aaaah's' naar de stapjes van de kittens. Drie uur later vertrok Monique en bleven wij met de kittens achter. Dottie had niet eens in de gaten dat ze vertrok, maar Daisy wel. Liggend onder de bank riep Daisy 'ik vind het reuze spannend hier, laat me maar even' en wij lieten haar liggen. Een paar uur later lag ze daar nog steeds. Het was donker geworden, het werd wat koeler en wij wilden naar bed. Wat te doen? Haar daar laten liggen of meenemen? Na telefonisch overleg met Monique haalden wij haar onder de bank vandaan en brachten Daisy naar de slaapkamer, waar Dottie op haar wachtte. Die nacht hoorden we 'prrrrriiiiii' en 'iiiiiiihhhh' en wat voor mieuw-geluiden dan ook. Wat het betekende, dat wisten we niet. Zelfs in onze slaap, bromden we zinnen als 'hier ben ik' en 'kom maar op bed liggen'. Dottie had dit zelf al bedacht, maar Daisy verkoos haar veilige plek onder het bed, maar klom af en toe op het bed om te spieken. Ik hoorde haar snuffen aan mijn oor, ik voelde haar op mijn lichaam lopen dat onder het dekbed lag. Bij elk geluid dat ze hoorde, sprong ze van het bed af en verstopte zich onder het bed. 

Dottie had al snel kennisgemaakt met Duke. Met grote ogen keek ze hoe die grote kat, luidkeels mauwend, de kamer binnen kwam en op mijn schoot sprong. 'Dat is vast een lieve kat', zag je haar denken en al snel stonden ze neus aan neus. Puck keek met hautaine blik naar dat kleine gespuis. We zagen haar denken: 'weg rust, hallo chaos' en ze liep naar de zolder of naar buiten om daar van de stilte te genieten. Puck heeft overigens anderhalve dag op kamers gewoond. Daar vond ze het rustiger en prettiger dan tussen een opgewonden blèrende Duke in met kittens. Na een gesprek met beide blikopers besloot ze dat ze toch maar weer thuis kwam wonen. Zij is tenslotte de mentor van het kwartet en daar hoort de belangrijke taak bij dat ze een oogje in het zeil houdt. Ik zie haar nu vaak in de hoek van de kamer of op het klimtoestel liggen, kijkend naar de kittens. Daisy en Dottie knipogen met beide ogen naar deze grote dame en Puck knikt minzaam terug. Ze doen alle drie hun best.  

Daisy heeft nu in de gaten dat het best een leuk huis is waar ze woont. Ze kijkt nog bedachtzaam wanneer ze Duke hoort mauwen en sist zo af en toe naar hem als hij langs haar heen loopt of van háár brokjes eet. Gelukkig trekt Duke hier zich niets van aan en gaat door waar hij mee bezig is. De kleine kattenbak staat overdag op de overloop en 's nachts in de slaapkamer. Over een paar dagen, als de katten hun draai hebben gevonden, gaat de slaapkamerdeur 's nachts dicht en kunnen we echt slapen zonder als trampoline te fungeren wanneer de kittens achter elkaar aan hollen om elf uur in de avond. 

En Duke? Die zit als schoolplein-ouder in de tuin te kijken hoe de Double Dee's achter elkaar aan hollen. Soms zie ik hem buiten het gras aflopen, naar een dicht deel van de tuin, onderwijl 'kijk, onder deze struiken zien ze jullie niet' mompelend. Van een afstand zie ik de bladeren van de varens bewegen, en daarna niets meer. Na een paar minuten zie ik het koppie van Dottie tevoorschijn komen, daarna van Daisy, om zich daarna snel terug te trekken, want ze zijn tenslotte op avontuur. 

Na vijf dagen weet ik ook dat beide dames van knuffelen houden, graag op schoot zitten ('eventjes hoor, want er is nog zoveel te doen'), Daisy pindakaas lust, Dottie melk lekker vindt ruiken en hoorde ik Dottie hard mauwend de grote kattenbak in stappen, want dat hoort ze Duke ook doen. Tien jaar geleden heeft Duke deze luidruchtige eigenschap van Joep overgenomen en nu draagt hij dit weer over aan de jongere generatie. Daisy wil het liefst in je kruipen wanneer ze op schoot zit: we kijken naar elkaar en zeggen tegelijkertijd: 'net Delphi'. Vanochtend zag ik Daisy aandachtig kijken naar een foto van Spot en Beau: alsof ze 'ooooh, waren jullie hier ook'. 

Kittens. Prachtig, echt prachtig. Bijna filmwaardig.