Tafel dekken

Vroeger konden we 's avonds de ontbijtborden neerzetten op tafel. De borden keerden we om, want Joep vond het veel te leuk om óp het bord te zitten (niet zo hygiënisch 🙈). Toen Delphi haar intrede deed, zijn we gestopt met vooraf tafel dekken, want ze schoof werkelijk alles van tafel af. 'Boem' en daar lag het mes. Met de kaasschaaf in haar bek sprong ze van de tafel af om deze te verstoppen. En een bord? Tja, die kan je met je kop vooruitschuiven zodat deze van de tafel afvalt. Na een paar gebroken borden legden we niets meer neer. Dat kwam wel als het ochtend was.

En nu kan het weer. Puck en Duke vinden de ontbijtspullen niet interessant en laten alles liggen (zoals een keurige kat betaamt).

Dus ja, ik ben blij dat we spullen op het aanrecht of op tafel kunnen laten liggen, maar de reden waarom dat nu wel kan ....  tja, dat is en blijft verdrietig. Ik mis ze enorm en voel de leegte. De overgebleven katten houden ons vaak gezelschap en liggen veel op schoot (Duke) of tussen ons in op de bank (Puck).

Duke begint nu pas te beseffen dat de andere katten er echt niet meer zijn en gaat meerdere keren per dag naar boven om ze te zoeken. Hoofschuddend en mauwend tegelijk laat hij ons weten dat hij ze niet kan vinden. Hij snapt er niets van en kruipt vervolgens op schoot of gaat bij zijn tante liggen. Puck daarentegen bloeit helemaal op, want nu krijgt ze meer aandacht van ons en ze wordt nu alleen belaagd door haar neefje Duke. Wat haar betreft mag Duke het huis uit want dan heeft ze het rijk helemaal alleen. Ze heeft bij wijze van spreken de verhuiswagen al geregeld.

Zo verwerken wij, blikopeners, en de katten, het verlies van Joep en Delphi. Ieder op onze eigen manier. Dit heeft tijd nodig ..

#mondaymorning #levenmetkatten #mainecoonkwartet