Waar zijn mijn fans gebleven

Normaal gesproken is Duke altijd opgewekt. Hij mauwt, babbelt, bromt en spint, kruipt op een schoot en laat zich graag aanhalen. Daar is vanochtend niet veel van te merken en we hebben een idee waar dat aan ligt: hij mocht niet echt bij de dierenarts logeren. 

Duke bezoekt de dierenarts namelijk regelmatig. De artsen en assistenten kennen hem bij naam, je zegt de naam 'Duke' en men weet precies wie hij is en waarvoor hij komt. Hij heeft artrose maar ook nog wat andere aandoeningen en dan zijn controles van belang. Een weekje weggaan met zo'n zorgenkind is niet echt handig, maar onze dierenarts vertelde dat zij graag een appartement vrij maakt voor Duke en dat hij een weekje in hun praktijk mag doorbrengen. Daar krijgt hij zijn medicatie en houden ze een oogje op hem. Een logeerpartij dus en dat heeft hij het afgelopen jaar twee keer gedaan. 

In de reismand gaan, zelfs voor een logeerpartij, vindt Duke nog steeds belachelijk (te klein, geen ruimte) maar bij de praktijk aangekomen, is alles goed. Hij wordt in een ruime bench gezet die eigenlijk bedoeld is voor honden, er liggen kleedjes op de grond, er liggen brokjes in een bakje, water in een schaaltje, het ontbreekt hem aan niets. Iedereen die de ruimte binnenkomt zegt 'hé Duke, daar ben je weer' en doen het deurtje open en knuffelt met hem. Overdag tillen ze hem uit de bench en nemen hem mee naar boven. Daar staat het bureau waar de artsen serieus uitzoekwerk verrichten én er staat een mand en een klimtoestel. Duke mag daar overdag rondlopen, slapen, babbelen en praten met de vele fans die bij hem staan en hem knuffelen. Aan het einde van de werkdag wordt hij weer naar beneden gedragen en knikt dan tevreden naar al zijn fans. Een week lang wordt hij verwend, krijgt hij aandacht van alle medewerkers en wordt hij letterlijk op handen gedragen. Thuis aangekomen moet hij wennen, want er zijn nu maar twee mensen die hem aandacht geven en hij moet deze aandacht ook nog delen met drie andere katten. De laatste keer merkten we dat hij een paar dagen nodig had voor hij zijn draai had gevonden. 

En nu komt het: gisterenavond bracht de blikopener hem naar de dierenarts omdat hij vanochtend een echo zou krijgen van zijn buik. Blijkbaar had hij het erg naar zijn zin en verwachtte hij dat hij weer uit logeren zou gaan, maar dat viel dit keer enigszins tegen. De bediening vond hij maar niks: hij kreeg geen eten voorgeschoteld, wel water, en hij wachtte en wachtte, maar er kwam niets. Hij dacht dat hij naar boven gedragen zou worden en verheugde zich op de aandacht van al zijn fans, maar ook dat gebeurde niet. In plaats daarvan, werd hij geschoren, kreeg medicijnen, hoorde later in de ochtend 'dat de betreffende dierenarts ziek was en hem niet zou onderzoeken', hij kreeg opeens toch eten, en werd even later in een reismand gedaan zodat hij naar huis kon gaan.

Op de achterbank mauwde hij teleurgesteld: 'waar waren mijn fans nu, ik heb ze niet gezien' en 'waarom moet ik nu alweer naar huis'. Hij wachtte de uitleg niet af en ging slapen. Thuis aangekomen heeft hij nog wat gegeten en is daarna in het klimtoestel geklommen om alles te verwerken en daar helpt een reisje naar dromenland uitstekend bij.

Straks zal hij weer brommend, spinnend en mauwend door het huis lopen en is hij zijn teleurstelling te boven. Naar de dierenarts gaan vindt hij niet het ergste, maar zijn fanclub niet zien, dat is pas erg.