Lavendelstruiken en lege potjes

De lavendelstruiken in de voortuin staan al weken in bloei. Van heinde en verre komen hommels, bijen en vlinders zich laven aan de lekkernijen. In de achtertuin staan de lavendelstruiken te zuchten en te steunen; bloeien gaat niet meer. Ze zijn al twintig jaar oud en daarom besloten we om ze weg te halen en er nieuwe voor in de plaats te zetten.

Dottie en Daisy hebben ons geholpen met het weghalen, ze keken hoe de oude struiken in stukken werden geknipt en hoe de aarde werd aangeharkt. Je zag ze denken: 'ooooh, leuk, nieuwe kattenbakken'. Dicht tegen mij aan zittend, keken ze hoe er een gat werd gegraven, de nieuwe lavendelstruik werd gebadderd (want de kluit was droog), er kalk in het plantgat werd gestopt en hoe alle struiken uiteindelijk in de grond werden gezet. Ik zag ze knikken: 'prachtig hoor'. 

Toen alle struiken een plekje hadden, liepen we naar binnen om wat te drinken. Vijf minuten later zag ik hoe de de blikopener naar buiten liep om de capriolen van Dottie te bekijken. Op zijn vraag wat ze aan het doen was, antwoordde ze: 'wat een vrolijke kattenbak heb je gemaakt, dank je wel hoor' en groef met haar witte pootjes voorzichtig in de aarde. Ik hoorde de deur van de schuur open en dicht gaan en een minuut later was de tuin anders ingericht dan voorheen. Overal stonden lege plastic potjes, een tomatenplantje, oude lavendelstruiken en verse basilicum. 'Zo, nu is er geen ruimte meer voor gravende katten', zei de blikopener opgewekt. 

Ik zag Dottie naar Daisy kijken: 'straks, straks komt onze tijd'.