Win-win situatie

Het is zaterdag 18 januari en de wijzers van de klok wijzen 16:00 uur aan. Buiten is het mistig, grijs en koud. Er is geen haar op mijn hoofd die er aan denkt om eens lekker in de tuin te gaan zitten of om te relaxen onder een struik. Zelfs met winterjas, wollen muts, dikke handschoenen en shawl aan, heb ik er geen behoefte aan. Dottie en Daisy daarentegen vinden het geweldig buiten. Met hun sneeuwsloffen en  dikke bontjas aan, hebben zij het niet koud. Ze onderzoeken de tuin minutieus en kijken of hun vriendjes er zijn, maar alle kikkers, padden en andere reptielen houden zich stil. Waterjuffers, vlinders, bijen, hommels en vliegjes komen pas over een paar maanden tevoorschijn, dus het is stil in de tuin. De afgelopen minuten dat ik aan het typen ben, zag ik een witte flits uit mijn ooghoek voorbij schieten: Daisy. Ze heeft iets gezien, wat ik niet zie, en samen met Dottie is ze op expeditie gegaan. Ik zie blaadjes van de rododendron bewegen en daardoor weet ik dat ze links achter in de tuin zijn.

Duke ligt binnen; hij zal vanavond zijn ronde door de tuin doen. Hij slaapt, zoals hij dat alleen kan, urenlang in het klimtoestel en af en toe hoor ik hem heel diep ademen. Puck heeft haar snack gegeten (brokjes) en daarna haar pijnstiller gekregen en nu ligt ze boven op zolder op een grijs kussen. Deze hebben we nog uit de tijd dat Delphi bench-rust had en goede ondersteuning voor haar lijfje nodig had. Ook al is Puck niet geopereerd, ze vindt het orthopedisch kussen geweldig lekker liggen. 

Een uur later: de junioren laten weten dat ze naar binnen willen (heel hard mauwen en indringend kijken door het raam). Ze krijgen een knuffel en ik zie dat ze bij Duke langs lopen (hij reageert niet, want hij is in dromenland). Tromgeroffel klinkt op de trap en op de eerste verdieping. In een oud huis hoor je alles, want houten vloeren. Opeens zijn ze uitgeraasd en is het stil. Nieuwsgierig sluip ik de trap op en zie Dottie in een mand op de overloop liggen, ze slaapt. Daisy knipoogt vanaf het bed en Puck overziet het geheel vanaf de zolder, waar zij nog steeds op haar kussen ligt.

Het zijn de kleine dingen die het leven zo mooi maken. Zonder dat de katten het weten, geven ze ons lessen in mindfulness leven: hoe wij kunnen leven in het hier en nu. Ze vragen alleen kost en inwoning, een knuffel op z'n tijd én schone kattenbakken. Zij geven ons 24/7 les, zorgen voor hilarische taferelen, warme voeten of nek. Een win-win situatie.

* de afbeelding is afkomstig van Pixabay*