Een zooitje mevrouw, een zooitje

Ons huis is heel praktisch ingericht: er staan kartonnen dozen op de vloer, kunststof tunnels liggen op het kleed, een lomp klimtoestel staat midden in de woonkamer en op de meest rare plekken kom je krabplanken en speeltjes tegen. 

De weinige planten die we hebben, staan op een plek waar de katten niet bij kunnen. Ooit hadden wij mooie, zware potten met planten in de vensterbank, maar die werden vakkundig naar de afgrond (lees, houten vloer) geschoven. En de kat in kwestie lag nieuwsgierig toe te kijken naar de ravage van vele scherven, potgrond en de plantresten. Toen zijn we overgegaan op bloemen. Nadat ook de tulpen, narcissen en andere kleurige soorten één voor één uit de vaas werden gehaald door een kat, hoopten wij dat deze avontuurlijke neiging minder zou worden omdat de katten ouder zouden worden en dus minder speels.

Niets van dit alles. Maine Coons staan erom bekend dat ze op hoge leeftijd speels blijven. En dat wordt nog versterkt omdat ze zo speels zijn opgevoed door de cattery waar ze zijn geboren. Onze witte tornado Delphi slaat echt alles. Deze 9 maanden oude kitten heeft ook nog eens het dienblad ontdekt. Daar wil ze graag ín slapen. Dus als er planten staan (ja klopt, kattengras) dan gaat ze daar gewoon tussen liggen en duwt en schuift net zolang totdat zij goed ligt.

Dit alles vertelde ik aan een vriendin en realiseerde mij na afloop dat ons huis een plek is waar het niet mooi ingericht is, maar wel katvriendelijk en sfeervol. En als dan een 10 jaar oud neefje zich omdraait en met zijn sok in een grote waterbak staat, dan hebben we heel veel pret (en heel veel handdoeken om alles te drogen).